ගසට උරුමැති මලක් නම් නැති....

මලක් වී නුඹ පිපුනි මා ලඟ

කටු අතර සිහිනයක් විලසට

පියෙන් පිය නුඹ පෙති විහිදි කල

සතුටු කඳුලින් තෙමුනි මා හද

ගෙවී යන කාලයත් සමඟින

කටු වලට නුඹ දෙස් දෙවන සඳ

කරන්නට කිසි දෙයක් නොමැතිව

නුඹට වැඩියෙන් රිදුනි මගෙ හද

කොහෙන්දෝ ආ සුලඟ සමඟින

හාද වී නුඹ ගියත් බෝ දුර

හඬන්නටවත් වරම් නැති කල

හිස් අතින් කරබාන උනි මම

ගසට උරුමැති මලක් නැති බව

හැඟුනි නම් මට ගෙවුනු එදවස

එසඳ නුඹ මා අතැර ගිය කල

මේ තරම් හිත රිදෙන්නේ නැත

අකීකරු පෙම...........

සිත හිස් බවින් පිරි අයුරු

දැක යළිත් වන මට නුදුරු

නුඹ පෙමත් සදිසිය මකුළු

ඉන් ගෙයත් කඩා බිඳ හෙලලූ

නුඹෙ අකීකරු පෙම සිතලූ

අස්වැසුම් නොම දුන් අයුරු

දැන සිත පුරා ඇඳි නුඹ රූ

මම මකමි දුකකින් සිරවූ

පෙම් අහස් මාළිග තනපු

මං මුලා වන තෙක් ගියපු

මෙ ගමන තව බෑ කරනු

තනිකම හොඳයි මට පුරුදු

සිත කෙරූවත් මගෙ රුසිරු

නුඹෙ පෙමින් වේ නම් නපුරු

පලක් වේවිද සිකුරු

ඔය කරන ඔච්චම සොඳුරු.....

නුඹ දනියි .....

යන්ට වන බැව් දැන දැන

නුඹ මට ගෙනා ජීවිතය

දෝතින්ම වැලඳගෙන තුටින

ගෙවූ කාලය ඉක්ම ගොස් ඇත....

නුඹ මගේ කල ජීවිතය

හිමි නොවේ නම් නුඹටම

කුමට මේ හැටි පෙම් කර

පෙර උන්නු හැටි හොඳ නොවෙද අප....

අපි අපේ නොවන හෙට දින

හිනාවෙමු කොහේ හෝ හිඳ

දැන් නොවිමසන් මා සිත තව

නුඹ දනියි ඒ ගැන හොඳටම....

Nothing is ever forgotten.........